بیت الجواد؛ خانه روزه داران کوچک
تاریخ انتشار: ۷ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۱۷۹۶۱
همشهری آنلاین-مژگان مهرابی: شوق وصف ناپذیری دارند برای حضور در این مهمانی، سر از پا نمی شناسند و خوشحالند که این سفره اختصاصی فقط برای آنها پهن شده است. برپایی سفره افطار برای بچه ها رسمی به یادگار مانده از مرحوم حسین محسنی بانی حسینیه «بیت الجواد» است که امسال هم به مناسبت میلاد امام حسن مجتبی(ع) برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
یکی دو ساعت به غروب مانده اما همه چیز برای برپایی یک سفره افطار مهیاست. آدم ها در رفت و آمد؛ از کوچک و بزرگ کمر همت بسته اند برای کمک کردن. قرار است سفره افطاری ویژه بچه ها در خیابان پهن شود. مثل هر سال ماه رمضان که این کار انجام می شد. خدا رحمت کند حاج حسین محسنی را، بانی این کار خیر بود. حالا علی اکبر پسرش راه پدر را ادامه می دهد. امسال اولین سالی است که به تنهایی سفره افطار برای بچه ها پهن می کند.
سرش شلوغ است و خیلی فرصت حرف زدن ندارد. باید حواسش به همه چیز باشد. از حسین و آرمان و علی می خواهد تا بروند و از همسایه ها موکت و فرش امانت بگیرند. مقداری هم خودش تهیه کرده است، اما می گوید کافی نیست. پسرها پی کار محول شده می روند. علی اکبر هم راه حسینیه بیت الجواد(ع) را می گیرد.
حسینیه داخل یک کوچه باریک و طبقه همکف خانه علی اکبر قرار گرفته است. از ورودی کوچه تا خود بیت الجواد(ع) عکس ۴۸ شهید محله نصب شده که دوستان و همرزمان مرحوم محسنی بوده اند. علی اکبر همین طور که به دیگ های برنج سرکشی می کند می گوید: «پدرم معتقد بود انداختن سفره افطاری برای بچه ها، آنها را به خواندن نماز و گرفتن روزه تشویق می کند. جانباز بود. سال گذشته از دنیا رفت.»
خیالش از دم کشیدن برنج که راحت می شود داخل حسینیه سرک می کشد و خانم شهبازی را صدا می کند: «حاج خانم بسته های افطاری آماده شده؟ الان می خواییم سفره پهن کنیم.» جواب آری زن، آرامشی به هیئت دار جوان می دهد.
علی اکبر راه رفته را باز می گردد. ورودی کوچه با کسانی که پی زیرانداز رفته بودند رخ به رخ می شود. خدا قوتی می گوید و اشاره می کند: «زیراندازها را همین جا بگذارید. احمد و کمال آنها را پهن می کنند. چند نفر دیگر هم برای کمک می آیند. خانم امانی هم مقداری فرش و موکت کنار گذاشته، کوچه دیندار. منتظر است از او بگیرید.» فرش کردن خیابان تاجیک یک ساعتی طول می کشد و برای برگزاری مراسم افطاری قرق می شود.
وقت انداختن سفره می رسد. این بار دخترها برای کمک کردن وارد گود می شوند. کارشان را خوب بلدند. رول های مشمایی دست به دست شده و در چشم برهم زدنی سرتاسر خیابان سفره پهن می شود. خانم شهبازی به دخترها سفارش می کند بسته های افطاری را با فاصله از هم بگذارند. می گوید: «راهنمایی کنید بچه ها کنار هم بنشینند. از یک طرف پر کنید. بی نظمی نشود.»
امشب شام مهمان امام حسین(ع) هستیدصدای مولودی خوانی که بلندگوی سر کوچه پخش می شود، حس و حالی به این مهمانی بی ریا داده، بچه ها از صدای دست زدن و شادی برای جشن میلاد امام حسن(ع) به وجد آمده اند. آن ها دست می زنند و هم نوایی می کنند. علی اکبر از عادت پدر می گوید: «پدرم اخلاق خاصی داشت. شب هایی که غذای نذری می پخت صندلی اش را جلوی ورودی کوچه می گذاشت. اهل محل را می شناخت. می دانست سفره کدامشان خالی است. برای همین غذای نذری به دستشان می رساند. مراقب بود کسی بدون پذیرایی به خانه نرود. برای همین به شوخی می پرسید امشب شام چی دارید؟ بعد با خنده می گفت امشب شام مهمان امام حسین(ع) هستید.»
خانه این شهید کجاست؟ساعت ۶ و نیم عصر. تا اذان زمان زیادی نمانده؛ سفره افطاری پهن و بسته های خوراکی چیده شده است. بچه ها دور تا دور سفره نشسته و منتظر شنیدن صدای الله اکبرند تا روزه خود باز کنند. در بین شان کودک خردسال زیاد است. همراه با خواهر و برادر بزرگتر خود آمده اند و سر از پا نمی شناسند. خنده های از ته دل خبر از حال خوش شان می دهد. سعی می کنند با شلوغ بازی نظم مراسم را بر هم نزنند اما شیطنت کودکانه شان این اجازه را نمی دهد. جالب اینجاست کسی هم بهشان تذکر نمی دهد. علی اکبر می گوید: «این مهمانی خاص بچه هاست. امشب، شب بچه هاست. باید شاد باشند و بخندند. پدرم همیشه برای آنها مسابقه برگزار می کرد. اسم شهدای محل را می گفت و از بچه ها می پرسید خانه شان کجاست. با اینکار به آرمان های دینی و ملی علاقه مندشان می کرد.»
نوای دلنشین اذانالله اکبر ... الله اکبر ... وقت اذان می شود. نوجوان ها با لیوان چای روزه خود باز می کنند و بچه ها به سراغ بسته افطاری می روند. بردیا همراه با برادرش برنا آمده، ۶ سال دارد. می گوید: «من و برنا روزه کله گنجشکی می گیریم. خیلی خوشحالم امشب اینجا آمدیم.» حامد پسر نوجوانی که از روزه داران پذیرایی می کند از شادی بچه ها سر ذوق آمده و می گوید: «از وقتی بچه بودم این جا سفره افطاری پهن می شد. برای من خیلی تاثیرگذار بود. معمولا افطاری ها در مساجد یا هیئت ها برگزار می شود. اما اینجا در خیابان سفره می اندازند. بچه ها هم اصول دین را یاد می گیرند و هم بازی و تفریح می کنند.»
بیشتر بخوانید: یک عیددیدنی خاص با جانبازان قطع نخاعی جنگ
همبازی‌هایی که همسایه شدند | حکایت بودن و رفتن ستار، ولی اله و عباس کد خبر 840809 برچسب‌ها غذای اصلی کودکان رمضان- افطارمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: غذای اصلی کودکان رمضان افطار سفره افطاری بیت الجواد سفره افطار علی اکبر بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۱۷۹۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علیرضابیگی: دولت مشکلاتش را به سفره مردم منتقل کرد
به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه اعتماد، علیرضابیگی، نماینده مردم تبریز و عضو کمیسیون امور داخلی کشور و شوراهای مجلس شورای اسلامی ادامه داد: دولت با هزینه‌هایی که خودش به زندگی مردم تحمیل می‌کند نمی تواند انتظار داشته باشد تورم، شرایط کاهشی داشته باشد. کدام یک از اقلام که در اختیار دولت است سیر نزولی پیدا کرده است؟ در واقع آنها از یک سری شاخص های مربوط به رشد صحبت می‌کنند اما عملا آنچه در زندگی مردم مشاهده می شود متفاوت است.
دولت برای اینکه مصارف و منابع خود را تراز کند قیمت ارز ترجیحی را کاهش می‌دهد طبیعتا آن گرانی به زندگی مردم تحمیل می‌شود. ممکن است در بودجه، تراز منابع و مصارف برقرار شده باشد اما در زندگی مردم، درآمدها و هزینه با یکدیگر همخوانی ندارد به بیان دیگر ما مشکلات را به زندگی مردم منتقل کردیم و در مقابل مردم هم امکان تأمین این کسری را نخواهند داشت.
دولت افزایش حقوق کارگران را نپذیرفت و بدون اینکه نماینده کارگران پذیرفته باشد در نهایت حداقل حقوق را مبنا قرار دادند. این وضعیت در شرایطی است که تورم قیمت های اقلام اساسی به طور جدی احساس می شود و برخی از اقلام حتی از سفره های مردم حذف شده است. علاوه بر این، هزینه درمان، ایاب و ذهاب و سایر موارد نیز وجود دارد.
به عنوان مثال در شهری مثل تهران، هزینه حمل و نقل حدود ۳۵ تا ۵۰ درصد افزایش پیدا کرده است آن هم در شرایطی که دولت در تأمین منابع مناسب خود برای اداره کشور در بودجه سال ۱۴۰۳، ۵۰ درصد به مالیات افزوده است و نمی تواند این رقم را به همه استان های کشور تعمیم داد. به عنوان مثال وضعیت اقتصادی یک استان وضعیت رو به رشدی دارد اما در مقابل استان دیگری با وجود وسعت و امکانات و ظرفیت، چندان مناسب نیست. برای این استان به عنوان مثال سهم ۳۰ درصدی درنظر می گیرند و ۲۰ درصد سهم را برای استان دیگری که وضعیت اشتغال و اقتصادی بهتری دارد در نظر می گیرند. بنابراین وقتی این ۸۰ درصد در کنار هم قرار می گیرند تورم ۸۰ درصدی به کشور تحمیل می شود و این موضوع، زندگی مردم را متاثر می کند.
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان میشوند